Waarom Cel 601 behouden bleef

Tijdens de eerste vergadering op 24 juni 1946 van het Comité Oranjehotel (opgericht 10 juni 1946) werd gediscussieerd over de vorm van een blijvend monument voor de slachtoffers van de gevangenschap tijdens de Duitse bezetting.

Een cel als monument

Snel was men met elkaar eens dat een of meerdere cellen daarvoor bestemd moesten worden, maar over belangrijke details (hoeveel cellen? de cel inrichten met portretten? welke inscripties? bij welke gevangenen werd stilgestaan?) verschilden de leden van het Comité van mening. Gerrit Bos, de voormalige gevangenisdominee pleitte voor twee cellen, 'één voor Roomsch katholieken om in eigen sfeer in te richten en één voor orthodox en andersdenkenden.' Majoor E.P. Weber dacht zelfs aan drie of vier.

Cel 601

Uiteindelijk was het oud-gevangene Riet Hoogland die de knoop doorhakte: 'Mej. Hoogland stelt voor één cel in de oorspronkelijke gedaante en probeeren de verf van de muren te verwijderen. De indruk moet sober zijn en de werkelijkheid uitbeelden, zonder franje. Dit lijkt iedereen goed.' zoals het werd opgetekend in het verslag.

Uiteindelijk zou op 5 oktober 1946 de eerste reunie van oud-gevangenen plaatsvinden en de inwijding van Cel 601.